ประวัติการพิมพ์ 3 มิติ
1， ในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 สหรัฐอเมริกาได้พัฒนาเทคโนโลยีการขึ้นรูปภาพถ่ายและธรณีสัณฐานวิทยา จากนั้นจึงมีแนวคิดการผลิตหลักของเทคโนโลยีการพิมพ์ 3 มิติ
2 ก่อนปี 20 ศตวรรษที่ 1980 มีเครื่องพิมพ์ 3 มิติขนาดใหญ่น้อยมาก ส่วนใหญ่อยู่ในมือของ “แฟรงเกนสไตน์” และผู้ที่ชื่นชอบเครื่องพิมพ์ดิจิทัล ส่วนใหญ่ใช้ในการพิมพ์สิ่งต่าง ๆ เช่นเครื่องประดับ ต้นแบบของเล่นการพิมพ์ 3 มิติ เครื่องมือ อุปกรณ์ในครัวและอื่น ๆ แม้ว่าจะมีผู้เชี่ยวชาญด้านรถยนต์พิมพ์ชิ้นส่วนรถยนต์ จากนั้นตามโมเดลการพิมพ์พลาสติก 3 มิติจะไปตลาดเพื่อสั่งซื้อชิ้นส่วนรถยนต์
3 ในปี 1979 RF Householder นักวิทยาศาสตร์ชาวอเมริกัน ได้รับสิทธิบัตรเกี่ยวกับเทคโนโลยีนี้ เช่นเดียวกับ "การขึ้นรูปแบบเร็ว" แต่ยังไม่มีการจำหน่ายในเชิงพาณิชย์
4 นักวิทยาศาสตร์ในสหรัฐอเมริกาได้คิดค้นเครื่องพิมพ์ที่สามารถผลิตเอฟเฟกต์สามมิติ จนถึงปลายศตวรรษที่ 20 และประสบความสำเร็จในการโปรโมตสู่ตลาด เทคโนโลยีการพิมพ์พลาสติก 3 มิติได้รับการพัฒนาให้เติบโตและใช้กันอย่างแพร่หลาย เครื่องพิมพ์ทั่วไปสามารถพิมพ์รายงานและข้อมูลกระดาษเรียบได้ เครื่องพิมพ์ 3 มิติขนาดใหญ่ที่คิดค้นขึ้นใหม่นี้ไม่เพียงแต่ช่วยลดต้นทุนของวัตถุสามมิติเท่านั้น แต่ยังช่วยกระตุ้นจินตนาการของผู้คนอีกด้วย
1 เครื่องปริ้นเตอร์ 3 มิติ เป็นเครื่องที่ "พิมพ์" วัตถุ 3 มิติจริง เป็นหุ่นยนต์อุตสาหกรรมประเภทหนึ่ง
ไม่เพียงแต่สามารถพิมพ์ได้ทั้งอาคาร ยังสามารถพิมพ์รูปทรงของสิ่งของที่ต้องการสำหรับนักบินอวกาศในกระสวยอวกาศได้อีกด้วย
2 เทคโนโลยีการพิมพ์ 3 มิติมักใช้สำหรับสร้างแบบจำลองในการผลิตแม่พิมพ์ การออกแบบอุตสาหกรรม 3 มิติ และสาขาอื่นๆ ในอดีต ตอนนี้กำลังค่อยๆ ถูกนำมาใช้ในการผลิตสินค้าบางชนิดโดยตรง และเทคโนโลยีนี้กำลังแพร่กระจายออกไป
3, ทฤษฎีเครื่องพิมพ์ 3D แบบมืออาชีพคือ: ใส่ข้อมูลและวัตถุดิบลงในเครื่อง 3d เครื่องพิมพ์เครื่อง 3d จะทำตามโปรแกรมเพื่อสร้างชั้นวัตถุทีละชั้น วัตถุที่พิมพ์สามารถใช้งานได้ทันทีและอาหารยังสามารถพิมพ์ผ่าน เครื่องพิมพ์ 3 มิติขนาดใหญ่
4,ความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุดระหว่างเครื่องพิมพ์ 3D ขนาดใหญ่และเครื่องพิมพ์แบบเดิมคือ "หมึก" เป็นวัตถุดิบที่แท้จริง ชั้นบาง ๆ ซ้อนกันมีหลายรูปแบบ มีเส้นใยจำนวนมากที่ใช้สำหรับการพิมพ์ 3 มิติ ตั้งแต่พลาสติกชนิดต่างๆ ไปจนถึงโลหะ เซรามิก และยาง เครื่องพิมพ์บางรุ่นยังสามารถรวมเส้นใยที่แตกต่างกันเพื่อทำให้วัตถุแข็งที่ปลายด้านหนึ่งและอ่อนนุ่ม ที่อื่น ๆ
